کلیدی‌ترین تفاوت‌های آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی

آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی هر دو برای تشخیص و درمان بیماری‌های قلبی عروقی استفاده می‌شوند، اما اساساً این دو روش اهداف متفاوتی دارند. آنژیوگرافی یک روش تشخیصی است که در آن ماده حاجب یا  کنتراست‌زای پرتونگاری به رگ‌های خون رسان قلب تزریق می‌شود.با این کار می‌توان رگ‌ها را با اشعه ایکس مشاهده کرد. اما آنژیوپلاستی یک روش درمانی است که عروق قلبی‌ تنگ یا مسدودشده‌ را باز می‌کند. در مواردی که انسداد عروق در طی آنژیوگرافی تشخیص داده شود، آنژیوپلاستی را می‌توان برای بازگرداندن جریان خون و جلوگیری از آسیب بیشتر به عضلات قلب انجام داد. انجام این فرآیند می‌تواند بلافاصله در همان جلسه‌ آنژیوگرافی انجام یا به روز دیگری موکول شود. باتوجه‌به تفاوت اهداف این دو فرآیند، به طبع آمادگی‌های قبل، روش درمان و مراقبت‌های پس از درمان این دو روش نیز در مواردی متفاوت خواهند بود.

تفاوت آنژیوگرافی با آنژیوپلاستی چیست؟

آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی دو روش مجزا در تشخیص و درمان بیماری‌های قلبی عروقی است. در هردو روش، انسداد شریان‌های خون‌رسان به قلب را تشخیص داده یا درمان می‌‌کنند؛ با این کار از سکته قلبی جلوگیری می‌شود. اساساً، آنژیوگرافی تجزیه، تحلیل و بررسی شدت تنگی عروق کرونر یا شریان‌های خون‌رسان قلب را بر عهده دارند. درحالی‌که آنژیوپلاستی یک روش درمانی است که بدون عمل باز قلب توسط بالون و استنت، رگ تنگ‌شده را باز می‌کند.

بهدلیل اینکه آنژیوگرافی صرفاً یک روش تشخیصی است، همیشه قبل از آنژیوپلاستی انجام می‌شود. در اصل آنژیوپلاستی را می‌توان بلافاصله پس از آنژیوگرافی یا پس از انجام بررسی‌های لازم در روز دیگر انجام داد. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت کسی که باید آنژیوپلاستی انجام دهد، می‌بایست قبل از آن آنژیوگرافی انجام داده باشد، اما برعکس آن صادق نیست. یعنی کسی که قصد انجام آنژیوگرافی دارد، همیشه نیاز به آنژیوپلاستی ندارد.

جدول زیر تفاوت‌های اصلی آنژیوگرافی با آنژیوپلاستی را نشان می‌دهد:

آنژیوپلاستی آنژیوگرافی ویژگی‌ها
 درمان انسداد شریان‌های خون‌رسان به قلب تشخیص انسداد شریان‌های خون‌رسان به قلب از طریق تصویربرداری اهداف
مراحل بعدی برای درمان انسداد یا تنگی‌های تشخیص‌داده‌شده مراحل ابتدایی برای تشخیص و ارزیابی شرایط عروق کرونری زمان استفاده از هر روش
استفاده از کاتتر، تزریق ماده حاجب و بالون (در مواردی به همراه استنت) برای گشودن عروق استفاده از کاتتر و تزریق ماده حاجب برای تصویربرداری روش
نیاز به اقامت کوتاه در بیمارستان وجود دارد و زمان بهبودی بر اساس پیچیدگی روند و وضعیت کلی بیمار متغیر است به‌طورکلی، بیماران می‌توانند به‌سرعت به فعالیت‌های عادی خود بازگردند دوران نقاهت
کم تهاجمی کم تهاجمی تهاجمی یا کم تهاجمی بودن روش
خطرات احتمالی اعم از آسیب به عروق، خونریزی، لخته خون، حمله قلبی واکنش‌های آلرژیک، خونریزی، کبودی عوارض و خطرات

چه زمانی از آنژیوگرافی استفاده می‌شود؟

آنژیوگرافی به‌عنوان یک ابزار تشخیصی برای مراحل ابتدایی ارزیابی قلب و عروق استفاده می‌شود. در این روش، ماده حاجب به خون تزریق می‌شود تا امکان تصویربرداری از عروق خونی از طریق ایکس-ری فراهم شود. این روش در تشخیص انسداد، تنگی‌ها، آنئوریسم‌ قلبی و سایر اختلالات در شبکه عروقی به کار می‌رود. آنژیوگرافی نقش مهمی در فراهم کردن تصویر دقیقی از وضعیت عروق خونی دارد؛ این کار منجربه تشخیص دقیق اختلالات قلبی و عروقی می‌شود. این روش اغلب اولین مرحله فرآیند درمان است که اطلاعات ضروری برای درمان را در اختیار پزشک قرار می‌دهد.

چه زمانی از آنژیوپلاستی استفاده می‌شود؟

آنژیوپلاستی زمانی استفاده می‌شود که در مرحله اولیه (یا همان آنژیوگرافی)، تنگی یا انسدادی در شریان‌های عروق کرونر و سرخرگ‌های قلب تشخیص داده شود. هدف اصلی آنژیوپلاستی برطرف کردن انسدادها و بازیابی جریان خون به منطقه آسیب‌دیده است. در این روش یک کاتتر با یک بالون تخلیه‌شده به داخل عروق تنگ‌شده وارد می‌شود. هنگامی‌که بالون در موقعیت خود قرار گرفت، باد می‌شود تا بر روی پلاک یا انسداد دیواره‌های شریان فشار وارد و در نتیجه رگ را گشاد کند. در برخی موارد، این روش با قرار دادن استنت در شریان‌ انجام می‌شود. آنژیوپلاستی یک مداخله درمانی مهم است که مستقیماً اختلالات عروقی تشخیص‌داده‌شده را هدف قرار می‌دهد و به کاهش علائم و خطر عوارضی مانند حملات قلبی نیز کمک می‌کند.

آیا روند آمادگی قبل از آنژیوگرافی با آنژیوپلاستی متفاوت است؟

اگرچه آنژیوپلاستی و آنژیوگرافی اهداف متفاوتی دارند، اما آماده‌سازی و مراقبت‌های‌شان قبل از انجام، عموماً مشابه یکدیگر می‌باشند. به این صورت که در هردو روش، نیاز به ارزیابی‌های جامع، آزمایش خون، رعایت‌های دارویی برای اطمینان از اثربخشی و ایمنی این روش‌ها وجود دارد.

پزشک شما در جلسه‌ای قبل از انجام هرکدام از روش‌های آنژیوگرافی یا آنژیوپلاستی، در مورد روند کلی درمان با شما گفت‌وگو می‌کند. این گفت‌وگو شامل مواردی همچون عوارض و مراقبت‌های قبل از انجام آزمایش نیز می‌شود. همچنین پزشک در رابطه با تمایل شما برای مصرف آرام‌بخش در روز عمل برای تسکین درد با شما گفت‌وگو می‌کند.

برای انجام هر دو روش آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی، در ابتدا نیاز به بررسی سابقه پزشکی شما می‌باشد. پزشک از شما سؤالاتی در رابطه با سوابق بیماری‌، جراحی‌های قبلی و هرگونه حساسیتی که ممکن است داشته باشید، به‌خصوص به ماده حاجب، می‌پرسد.

در روش آنژیوگرافی پزشک در مورد هر دارویی که مصرف می‌کنید و در رابطه با ادامه یا توقف مصرف آن قبل از آنژیوگرافی صحبت می‌کند. در آنژیوپلاستی نیز بیمار می‌بایست یک برنامه منظم دارویی را رعایت کند؛ به‌ویژه بیماران دیابتی که باید در مصرف گلوکوفاژ، گلوکوانس و آواندامت احتیاط کنند و تا دو روز پس از معاینه از مصرف آن‌ها خودداری کنند. قبل از شروع مجدد، ارزیابی عملکرد کلیه توصیه می‌شود. در صورت ابتلا به دیابت، از پزشک معالج خود راهنمایی بخواهید. در صورت مصرف داروهای ضدانعقاد مانند کومادین، فوراً به پزشک اطلاع دهید. همچنین تمام داروهای تجویزشده را همراه خود داشته باشید.

قبل از انجام هرکدام از دو روش، آزمایشات عمومی انجام می‌شود. این آزمایش‌ها شامل معاینه فیزیکی، آزمایش‌ خون برای ارزیابی وضعیت سلامت کلی شما و شناسایی عواملی که ممکن است بر این روش‌ها تأثیر بگذارد، می‌باشد.

علاوه‌بر آمادگی‌های عمومی، در هر دو روش آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی محدودیت‌های غذایی وجود دارد. در هردو روش ناشتا بودن و مصرف مایعات تا ۲ ساعت قبل از عمل توصیه می‌شود. همچنین پرهیز از غذای جامد به‌مدت ۶ ساعت قبل از آنژیوپلاستی و مصرف مایعات شفاف مانند آب، آب سیب یا چای توصیه می‌شود.

اگر به ماده حاجب (رنگ اشعه ایکس) یا ید حساسیت دارید، در اسرع وقت به پزشک یا رادیولوژیست خود، چند روز قبل از آنژیوگرافی یا آنژیوپلاستی اطلاع دهید. پزشک باید برای انجام اقدامات احتیاطی ویژه در طول عمل برنامه ریزی کند.

به یاد داشته باشید که حداقل ۲۴ ساعت قبل از آنژیوگرافی یا آنژیوپلاستی نباید سیگار بکشید. سیگار احتمال تشکیل لخته خون را افزایش می‌دهد؛ این امر در طول آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی تداخل و خطرات بیشتری ایجاد می‌کند.

آیا فرایند انجام آنژیوگرافی با آنژیوپلاستی متفاوت است؟

همان‌طور که ذکر شد، آنژیوگرافی یک روش تشخیصی است که عروق خونی را با استفاده از رنگ کنتراست و تصاویر اشعه ایکس، قابل مشاهده می‌کند. درحالی‌که آنژیوپلاستی یک روش درمانی است که با استفاده از بالون یا تکنیک‌های دیگر، عروق باریک یا مسدودشده را به‌صورت فیزیکی باز می‌کند. اگرچه این دو روش در بخش‌هایی مشابه‌اند، اما هر کدام اهداف خاص خود را دارند. در ادامه به مقایسه روند انجام آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی می‌پردازیم.

آنژیوگرافی در یک بیمارستان تخصصی، معمولاً در بخش رادیولوژی با اشعه ایکس انجام می‌شود. آنژیوپلاستی نیز اغلب در بیمارستان‌های تخصصی قلب مجهز به فناوری تصویربرداری لازم انجام می‌شود.

آنژیوگرافی معمولاً با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. بنابراین، بیمار در حین انجام عمل هوشیار است، اما ناحیه‌ای که کاتتر در آن قرار می‌گیرد، بی‌حس می‌شود. آنژیوپلاستی نیز با بی‌حسی موضعی انجام شده و فرد بیمار در حین عمل بیهوش نیست.

در طول فرآیند آنژیوگرافی یک لوله بلند نازک و انعطاف‌پذیر به نام کاتتر در یک رگ خونی در کشاله ران یا بازو قرار می‌دهند. با استفاده از تصاویر اشعه ایکس، نوک کاتتر به قلب و عروق کرونر منتقل می‌شود. سپس، نوع خاصی از رنگ به نام ماده حاجب یا ماده کنتراست‌‌زا از طریق کاتتر تزریق شده و تصاویر اشعه ایکس (آنژیوگرام) گرفته می‌شود. ماده حاجب روی آنژیوگرافی قابل مشاهده است و رگ‌های خونی که مایعات از آن عبور می‌کنند را نشان می‌دهد. این کار، به‌وضوح هر رگ خونی باریک یا مسدودشده را برجسته می‌کند.

فرآیند آنژیوپلاستی نیز مشابه آنژیوگرافی است. بدین ترتیب که در این روش، لوله نازک و قابل انعطاف کاتتر از طریق یک برش در کشاله ران، مچ دست یا بازو وارد یکی از شریان‌های شما می‌شود. این امر با استفاده از یک ویدئوی اشعه ایکس به شریان کرونر آسیب‌دیده هدایت می‌شود. هنگامی‌که کاتتر در جای خود قرار می‌گیرد، یک سیم نازک در طول شریان کرونر آسیب‌دیده به‌سمت پایین هدایت می‌شود و بالون کوچکی را به بخش آسیب‌دیده شریان می‌رساند. سپس برای گشاد شدن شریان، رسوبات چربی را روی دیواره سرخرگ فشرده می‌کنند تا خون آزادانه‌تر در آن جریان داشته باشد. اگر در آنژیوپلاستی از استنت استفاده شود، قبل از قرار دادن بالون، در اطراف بالون قرار می‌گیرد. هنگامی‌که بالون متورم می‌شود، استنت منبسط شده و زمانی‌که بالون خالی شده و خارج ‌می‌شود، استنت همچنان در جای خود باقی می‌ماند.

تصویربرداری از رگ‌های خونی در روش آنژیوگرافی معمولاً حدود ۳۰ تا ۶۰ دقیقه طول می‌کشد. این در حالی است که روش آنژیوپلاستی معمولاً بین ۳۰ دقیقه تا ۲ ساعت طول می‌کشد که شود.

آیا مراقبت‌های پس از آنژیوگرافی با آنژیوپلاستی متفاوت است؟

پس از آنژیوگرافی، در صورت عدم نیاز به مداخله درمانی یا همان آنژیوپلاستی، می‌توانید فعالیت‌های عادی خود را از سر بگیرید. با این حال، اگر آنژیوپلاستی در طول آنژیوگرافی انجام شود، مراقبت‌های بیشتری پس از عمل، از جمله نظارت پزشک برای بهبودی مورد نیاز است. همچنین در برخی موارد نیاز است تا پس از عمل، چند روزی در بیمارستان بمانید. در ادامه به شباهت‌ها و تفاوت‌های مراقبت‌های پس آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی می‌پردازیم.

نقاط اشتراک

از آنجایی‌که هردو روش آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی کم تهاجمی می‌باشند، عموماً مراقبت‌های یکسانی دارند. نقاط اشتراک این مراقبت‌ها به شرح زیر می‌باشند:

پس از انجام آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی، تغییرات سبک زندگی و فعالیت‌ها از جمله کاهش وزن، ترک سیگار و ورزش منظم برای سلامت طولانی‌مدت قلب ضروری است. همچنین پیشنهاد می‌شود که از فعالیت‌های زیر اجتناب کنید:

  • حمام گرفتن
  • بلند کردن اشیاء سنگین برای یک یا دو روز پس از آنژیوگرافی و یک هفته پس از آنژیوپلاستی.
  • رانندگی به‌مدت چند روز تا یک هفته

به‌طورکلی، پس از آنژیوگرافی بیماران می‌توانند بعد از چند روز استراحت به‌سرعت به فعالیت‌های عادی خود بازگردند. اما پس از آنژیوپلاستی، زمان بهبودی بر اساس پیچیدگی روند و وضعیت کلی بیمار متغیر است. بدین صورت که پس از یک آنژیوپلاستی موفق، بازگشت به کار پس از یک هفته امکان‌پذیر است. اما اگر پس از یک حمله قلبی، آنژیوپلاستی اورژانسی انجام داده‌اید، ممکن است چندین هفته یا چندین ماه تا بهبودی کامل طول بکشد و نتوانید به‌سرعت به سر کار خود بازگردید.

بعد از انجام آنژیوگرافی یا آنژیوپلاستی، به‌محض اینکه احساس آمادگی کردید، می‌توانید غذا بخورید. همچنین نوشیدن زیاد مایعات به دفع سریعتر ماده حاجب کمک می‌کند. در رابطه با توصیه‌های غذایی حتماً با پزشک خود مشورت کنید. به‌طورکلی، یک رژیم غذایی مناسب پس از انجام آنژیوگرافی یا آنژیوپلاستی شامل موارد زیر می‌شود:

  • استفاده از یک رژیم رقیق‌کننده خون
  • مصرف مواد غذایی کم‌چرب و کم‌نمک
  • پرهیز از چربی‌های اشباع و ترانس و یا مواد غذایی حاوی شکر زیاد

پس از آنژیوگرافی و به‌خصوص آنژیوپلاستی، می‌توانید با مشورت پزشک فعالیت جنسی را از سر بگیرید. اما به یاد داشته باشید قبل از شروع مجدد فعالیت جنسی، حداقل پنج روز پس از عمل صبر کنید.

اگر زندگی جنسی شما قبلاً تحت تأثیر آنژین قرار گرفته بود، احتمالاً بعد از آنژیوپلاستی کرونر، بتوانید فعالیت جنسی فعال‌تری داشته باشید. با این حال، اگر نگران انجام فعالیت‌های جنسی پس از آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی هستید، حتماً با پزشک خود مشورت کنید.

نقاط اختلاف

مراقبت‌های پس از آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی به‌دلیل تفاوت‌های موجود در روند انجام عمل، تفاوت‌هایی نیز با هم دارند. این نقاط اختلاف عبارتنداز:

معمولاً در همان روزی که آنژیوگرافی انجام داده‌اید، پس از استراحت و بررسی‌های لازم می‌توانید از بیمارستان مرخص شوید؛ اگرچه ممکن است پس از آن کمی احساس خستگی کنید. احتمالاً محل زخم نیز تا یک هفته حساس خواهد بود. اکثر افراد پس از یک تا چند روز بعد از عمل احساس بهتری دارند.

پس از انجام آنژیوپلاستی، اگر از نوع غیر اورژانسی باشد، معمولاً می‌توانید همان روز یا روز بعد از بیمارستان مرخص شوید. اما اگر آنژیوپلاستی شما در نتیجه حمله قلبی انجام شده باشد، باید چند روزی را در بیمارستان تحت نظر باشید و پس از آن مرخص شوید.

دوران نقاهت پس از آنژیوگرافی، کوتاه‌تر از آنژیوپلاستی می‌باشد. به‌طورکلی پس از آنژیوگرافی، بیماران می‌توانند بعد از چند روز استراحت به‌سرعت به فعالیت‌های عادی خود بازگردند. درحالی‌که پس از آنژیوپلاستی، زمان بهبودی بر اساس پیچیدگی روند و وضعیت کلی بیمار طولانی‌تر است. اگر آنژیوپلاستی از نوع غیراورژانسی باشد، زمان بهبودی عموماً تا دو هفته طول می‌کشد، اما اگر از نوع اورژانسی و در پی حمله‌ قلبی انجام شده باشد، زمان بهبودی ممکن است از چند هفته تا چند ماه طول بکشد.

عوارض آنژیوگرافی بیشتر است یا آنژیوپلاستی؟

از آنجایی‌که آنژیوگرافی یک روش تشخیصی است، عموماً کم‌خطر بوده و نسبت به آنژیوپلاستی عوارض جزئی‌تری دارد، مانند کبودی و حساسیت. با این حال، آنژیوپلاستی که یک درمان مداخله‌ای برای باز کردن شریان‌های کرونری است، عوارض بیشتری داشته و در موارد نادر آسیب عروق خونی یا حمله قلبی را نیز به همراه دارد. اگرچه شدت عوارض در آنژیوگرافی کمتر از آنژیوپلاستی می‌باشد، اما عموماً عوارض مشابه‌ای دارند.

عوارض جانبی مشابه پس از آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی شامل موارد زیر می‌باشد:

  • آلرژی به رنگ کنتراست یا ماده حاجب: اگرچه این آلرژی غیرمعمول است، اما قبل از انجام عمل باید در مورد هرگونه حساسیتی که دارید با متخصص قلب خود صحبت کنید؛ چراکه ماده حاجب در مواردی سبب آسیب به کلیه می‌شود.
  • خونریزی در زیر پوستی که کاتتر در آن قرار داده شده است: این خونریزی در پی آسیب به شریان‌های بازو یا پا که در آن کاتتر وارد شده است اتفاق می‌افتد، اما به‌طور معمول پس از چند روز متوقف می‌شود.
  • حمله قلبی: در موارد نادر، آنژیوگرافی یا آنژیوپلاستی به‌دلیل مداخلات در رگ‌های خون‌رسان قلبی یا جابه‌جایی پلاک، می‌تواند باعث لخته خون و حمله قلبی شود.
  • مرگ: در موارد بسیار نادر، آسیب به شریان کرونر اصلی چپ، سن بالا، درگیری چند رگ قلبی، نارسایی قلبی و تنگی آئورت به‌عنوان عوامل خطرساز مرگ ناگهانی پس از آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی عروق کرونر گزارش شده است.

به یاد داشته باشید که خطر ابتلا به این عوارض بستگی به موارد زیر دارد:

  • سن
  • سلامت کلی
  • داشتن هرگونه سابقه بیماری دیگر
  • اینکه آیا آنژیوپلاستی برنامه‌ریزی‌شده یا به‌عنوان یک درمان اورژانسی بوده است.

سخن آخر

بسته به هدف درمان، یکی از روندهای آنژیوگرافی یا آنژیوپلاستی انجام می‌شود. آنژیوگرافی صرفاً یک روش تشخیصی بوده که وضعیت انسداد عروق کرونر را مشخص می‌کند. اما آنژیوپلاستی یک روش مداخله‌ای برای درمان انسداد و بیماری‌های عروق کرونر می‌باشد. بنابراین، کسی که باید آنژیوپلاستی انجام دهد، می‌بایست آنژیوگرافی را قبل از آن انجام داده باشد، اما کسی که قصد انجام آنژیوگرافی را دارد، نیاز به آنژیوپلاستی نخواهد داشت. شایان ذکر است که باید پس از آنژیوگرافی یا آنژیوپلاستی موفق، داروهای تجویزشده را ادامه دهید و به‌طور مستمر به پزشک خود مراجعه کنید تا روند بهبود را با وی به اشتراک بگذارید.

سؤالات متدوال

آیا می‌توان آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی را همزمان انجام داد؟

بله، امکان آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی همزمان وجود دارد. این روش، که به PCI یا مداخله کرونری از راه پوست نیز شناخته می‌شود، اغلب برای زمانی‌که بیمار دارای انسداد شدید در عروق کرونر خود است کاربرد دارد. در طی این روش همزمان، آنژیوگرافی به شناسایی انسدادها کمک می‌کند و سپس از آنژیوپلاستی برای باز کردن شریان مسدودشده با بالون یا استنت استفاده می‌شود.

آنژیوپلاستی بهتر است یا آنژیوگرافی؟

پاسخ به این سؤال برای هر فردی متفاوت است و لزوماً پاسخ “درست” یا “اشتباه” در مورد اینکه کدام روش بهترین است وجود ندارد. آنژیوگرافی یک نمای کلی از وضعیت شریان‌های شما ارائه می‌دهد، درحالی‌که آنژیوپلاستی به بازگرداندن جریان خون شما کمک می‌کند. بنابراین، این موضوع به تصمیم پزشک شما بستگی دارد.

آیا پس از آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی درد یا کبودی وجود خواهد داشت؟

بعد از آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی احتمالاً زیر پوستی که کاتتر وارد شده است، کبودی خواهید داشت. شدت کبودی زیاد نیست، اما ممکن است تا چند روز دردناک باشد. در برخی موارد، این زخم ممکن است عفونی شود. به یاد داشته باشید ممکن است قفسه سینه شما نیز بعد از عمل آنژیوپلاستی حساس شود؛ که این امری طبیعی بوده و معمولاً در عرض چند روز از بین می‌رود.

چه تجهیزاتی در آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی استفاده می‌شود؟

در آنژیوگرافی از دستگاه‌ اشعه ایکس، رنگ کنتراست و کاتتر استفاده می‌شود، درحالی‌که در آنژیوپلاستی از یک کاتتر با نوک بالون استفاده می‌کنند. گاهی اوقات از استنت‌گذاری نیز استفاده می‌شود.

آیا آنژیوگرافی می‌تواند جایگزین آنژیوپلاستی شود؟

خیر. آنژیوگرافی تشخیصی است و نمی‌تواند انسداد را درمان کند، درحالی‌که آنژیوپلاستی به‌طور مستقیم انسدادهای شناسایی‌شده از طریق آنژیوگرافی را برطرف می‌کند.

آیا زمان بهبودی و نقاهت آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی متفاوت است؟

زمان نقاهت آنژیوگرافی نسبتاً کوتاه است و اکثر بیماران می‌توانند در عرض چند ساعت فعالیت‌های عادی خود را از سر بگیرند. آنژیوپلاستی ممکن است دوره نقاهت طولانی‌تری داشته باشد، به طوری که بیماران اغلب نیاز دارند یک شبانه روز در بیمارستان بمانند و به تدریج در طی روزها یا هفته‌های بعد به فعالیت‌های عادی بازگردند.

آیا جایگزینی برای آنژیوپلاستی بعد از آنژیوگرافی وجود دارد؟

بسته به شدت و محل انسداد، گزینه‌های جایگزین شامل مدیریت دارو، تغییر سبک زندگی، یا در برخی موارد، مداخلات جراحی می‌‎باشد. انتخاب درمان بستگی به وضعیت بیمار و سلامت کلی وی دارد.

 آیا آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی محدودیت سنی دارد؟

سن به‌تنهایی امکان انجام این روش‌ها را تعیین نمی‌کند. این تصمیم بر اساس سلامت کلی فرد، شدت انسداد شریانی و مزایا و خطرات احتمالی مداخلات انجام می‌گیرد.

آیا آنژیوگرافی برای سنین بالا بی‌خطر است؟

در آنژیوگرافی زمانی‌که یک لوله انعطاف‌پذیر نازک از مچ دست یا کشاله ران شما به قلب منتقل می‌شود، خطراتی نیز وجود دارد. خطراتی مانند خونریزی یا آسیب به رگ‌های خونی، می‌تواند در افراد مسن شایع‌تر باشد.

درصد موفقیت آنژیوپلاستی چقدر است؟

اگر رگ خونی تنگ شده باشد، اما به‌طور کامل مسدود نشده باشد، آنژیوپلاستی در بیش از ۹۰ درصد موفقیت آمیز است. با این حال، اگر شریان به‌طور کامل مسدود شده باشد، به‌خصوص به مدت چندین ماه یا چندین سال، میزان موفقیت کمتر است.

درد بیمار در طول آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی چگونه مدیریت می‌شود؟

اغلب برای بی‌حس کردن ناحیه‌ای که کاتتر وارد رگ می‌شوند، از بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود. همچنین ممکن است در طول آنژیوپلاستی از آرام‌بخش نیز برای تسکین درد استفاده شود.

برای تسکین درد پس از آنژیوپلاستی چه دارویی را می‌توان مصرف کرد؟

در صورت لزوم می‌توانید برای تسکین هرگونه درد، پاراستامول مصرف کنید.

آیا بعد از آنژیوگرافی اولیه نیاز به انجام آنژیوگرافی دیگری برای استنت وجود دارد؟

خیر، معمولاً بعد از آنژیوگرافی اولیه نیازی به آنژیوگرافی بعدی نیست. هدف از پیگیری اغلب ارزیابی اثربخشی هرگونه روش مداخله‌ای دیگری است که در طول روش اولیه انجام می شود.

آیا آنژیوپلاستی رابطه جنسی را تحت تأثیر قرار می‌دهد؟

به‌طورکلی، پس از بهبودی و دریافت مجوز از پزشک، معمولاً از سرگیری فعالیت جنسی پس از آنژیوپلاستی بی‌خطر است.

آیا فشار خون بعد از آنژیوپلاستی افزایش می‌یابد؟

فشار خون به‌طور معمول پس از آنژیوپلاستی کاهش می‌یابد، اما در یک سال اول پس از آنژیوپلاستی، فشار خون نسبت به بیمارانی که صرفاً درمان دارویی دریافت کرده‌اند، بیشتر است.

آیا درد بازو بعد از آنژیوگرافی، به‌ویژه زمانی که از طریق مچ انجام می‌شود، طبیعی است؟

درد خفیف یا کبودی در محل ورود کاتتر پس از آنژیوگرافی شایع است، اما درد مداوم یا شدیدتر رایج نیست. با این حال، اگر این درد ادامه‌دار بود، فوراً با پزشک خود برای ارزیابی علت درد و تسکین آن مشورت کنید.

فهرست مطالب
تماس با ما